Het klankbord van de piano.

Klik op de foto en deze wordt groter, dubbel klik wordt kleiner.

Het klankbord is waar de trillingen van de snaren worden versterkt en zo het volume en de kwaliteit van het pianogeluid hoorbaar maken.

Het belangrijkste onderdeel van de piano is het hout van het klankbord.
Er worden sparren gebruikt omdat het een hoge elasticiteit heeft en het meest weerkaatst.
De spar wordt meestal geoogst wanneer het sap het laagste gehalte heeft.

De sparren hebben 10 jaarringen per inch en zijn geschikt om goed te kunnen buigen.

De sparrenplanken van een klankbord worden aan elkaar gelijmd en vervolgens op hun plaats gehouden door houten ribben.
De ribben lopen haaks op de nerf van het klankbord en deze ribben helpen de resonantie te verdelen over het klankbord.

De kam brengt de energie van de trillende snaren over naar het klankbord.
De kam wordt aan de snaarzijde op het klankbord gelijmd en de bolling van het klankbord zorgt voor een optimale kamdruk.
De snaar loopt over de kam en bij het aanspannen van de snaar wordt er een kamdruk gecreëerd.
Dit komt het genereren van de toon ten goede.

Fabrikanten kunnen voor het klankbord naar eigen keuze de sitka spar of de witte spar gebruiken.

De sitka spar wordt gebruikt door: Ciresa in Italie en Strunz in Duitsland.

De witte spar wordt gebruikt door: Bolduc in Canada.

sitka spar (picea sitchensis)

De sitka spar is een snelgroeiende spar in Noord-, West- en Midden-Europa en bereikt een hoogte van 40 tot 50 meter.

witte spar (picea glauca)

De witte spar groeit in de koude berggebieden in het noorden van Canada en wordt meestal 24 meter hoog,
maar kan onder ideale omstandigheden meer dan 30 meter hoog worden.

Bergen in Canada en Alpen in Zwitserland

Deze sparren groeien altijd hoog in de bergen, met voorkeur aan de noordzijde van de berg.
De boom staat daardoor op een koude plek en krijgt nauwelijks zonlicht.
Hierdoor groeit de boom minimaal en krijg het hout een mooie dichte structuur met zeer fijne jaarringen.
Dit hout heeft optimale klankeigenschappen en zal niet gemakkelijk scheuren.

Een klankbord kan door langdurige droogte scheuren en dat is funest voor de klank.
Het klankbord gaat dan op bepaalde toonhoogten meeresoneren en/of rammelen.
Dan daalt de kwaliteit van het geluid aanzienlijk en dus ook de waarde van de piano.

Men kan de eventuele scheuren herkennen aan de donkere lijnen die evenwijdig lopen met de nerf van het klankbordhout.
Piano´s en vleugels die al een langere tijd in een onverwarmde vochtige ruimte staan, een garage of schuur, gaan kwalitatief zeer snel achteruit.
Alle hout en vilt wordt vochtig en zet uit, lijmnaden laten los, asjes en snaren gaan oxideren. De asjes gaan klemmen en toetsen blijven hangen.
Kortom, het wordt binnen de kortste keren een puinhoop en de piano of vleugel heeft dan zeker na een paar maanden weinig of geen waarde meer.

Een klankbord kan gerestaureerd worden maar dat is zeer arbeidsintensief, dus kostbaar.

In de scheuren worden spieën gelijmd, het restant van de spie wordt verwijderd, geschuurd en alles verschillende keren in de lak gezet.

Onderhoud van het klankbord moet dus altijd optimaal zijn, elke dag van het jaar.
Het scheeld in ieder geval duizenden Euro´s.

Pianobedrijf van Medevoort