Klik op de foto en deze wordt groter, dubbel klik wordt kleiner.
Clavichord, de voorloper van de tafelpiano.
Serienummers en Bouwjaren zijn niet bekend uit productie. Geen verdere fabrieksgegevens beschikbaar.
Hass, J.A.
In de vroegere middeleeuwen beschikte het instrument over één snaar en om die reden heette het toen nog 'monochord'.
Het was natuurlijk ook mogelijk om meer dan één snaar op een instrument te monteren, en werd het gebonden clavichord geboren.
De eerste vermelding van een clavichord stamt uit 1396.
Clavichord met 1 snaar.
Het clavichord heeft in de loop der tijd een ontwikkeling doorgemaakt.
Latere instrumenten werden uitgevoerd met individuele snaren per toets.
Clavichord met 2 snaren.
Er kwam ook een grotere behoefte om meer met het clavichord te kunnen.
Dus kreeg iedere toon een eigen snaar. Later zelfs twee snaren om iets meer geluid voort te brengen.
Het mechanisme van een clavichord is erg eenvoudig.
Op het einde van een toets zit een metalen plaatje, een tangent genaamd, dat bij indrukken van de toets tegen een erboven gespannen snaar slaat die daardoor gaat klinken.
Laat men de toets los dan verbreekt het contact tussen het tangent en de snaar en wordt de trilling van de snaar gedempt door het vilt dat er om gewikkeld is.
Het volume van de klank is als gevolg van deze constructie beperkt.
Mersenne, M.
Het geluid is erg zacht en lijkt een beetje op de klanken die een luit voorbrengt.
Beethoven heeft net als de zonen van Bach nog enthousiast op het clavichord gespeeld,
maar zo rond 1830 moest het zijn plaatst inruimen ten gunste van dat andere slaginstrument met toetsen, de tafelpiano.
Clavichorden worden meestal uitgevoerd met een dubbel paar snaren per toets.
Dat noemen we dubbelkorig, er bestaan ook instrumenten met maar een snaar per toets en dat is dan dus enkelkorig.
Het voordeel van twee snaren is dat het volume van de klank toeneemt.
Met de opkomst van de forte piano begin 19e eeuw, vooral in de vorm van de tafelpiano, verdween het clavichord van het toneel.
Sinds begin 20e eeuw is er sprake van een hernieuwde belangstelling.
Vooral bij mensen die van het delicate geluid hielden, maar ook bij mensen die op een flatje woonden en geen herrie konden maken, terwijl ze toch graag wilden spelen.